Yfirgengileg áreitni Albanahóps á Suðurnesjum: kyssandi og káfandi á börnum í strætisvagni

„Strákurinn minn sagði mér frá því á föstudag að 2 bekkjarsystur hans voru áreittar í strætó af útlendingum og þeir eltu þær inn í Nettó. Þar læstu þær sig hágrátandi inn á klósettinu á meðan þeir börðu á dyrnar og kölluðu á þær. Lögreglan var víst kölluð á svæðið,“

segir í einni athugasemdinni á samfélagsmiðlum á Suðurnesjum, en þeir hafa logað i dag og í kvöld vegna ósæmilegrar eða kynferðislegrar hegðunar nokkurra manna í strætisvagni þar. Haft er eftir bílstjóra strætisvagnsins að mennirnir séu frá Albaníu og séu hælisleitendur sem búi í Reykjanesbæ. (Víkurfréttir segja frá: Áreittu börn í strætó og gerðu aðsúg að lögreglu.)

Samkvæmt þeim upplýsingum sem koma fram í a.m.k. tveimur lokuðum hópum hjá íbúum Reykjanesbæjar hringdu börn úr strætisvagninum í Neyðarlínuna og óskuðu aðstoðar lögreglu eftir að erlendir karlmenn voru að áreita börnin. Eru þeir sagðir hafa bæði kysst og þuklað á börnum í strætisvagninum. (Víkurfréttir.)

Greinilega er hér um þráláta áreitni að ræða sem tekin er alvarlega af lögreglu, sem þó er of fáliðuð til að ráða við ástandið nema með ýtrustu aðgerðum:

Í athugasemd við fésbókarfærsluna í öðrum lokaða hópnum kemur fram að umræddum mönnum hafi verið vísað úr landi og þeir eigi að yfirgefa landið á morgun.

 

Lögreglan á Suðurnesjum mun hafa haft afskipti af mönnunum um kl. 16 í dag þegar strætisvagninn kom að skiptistöð við Nettó í Njarðvík. Klukkustund síðar munu mennirnir hafa verið komnir aftur í strætisvagn í Reykjanesbæ og byrjaðir að áreita börn að nýju.

Ástandið er sannarlega mjög alvarlegt: 

Bæjaryfirvöld eru einnig hvött til að endurskoða mál hælisleitenda. Vitnað er til lögreglumanna sem segja marga til vandræða.

 

„Þið afsakið langlokuna,“ skrifar einn í ummælum. „Hef þetta staðfest eftir afar áreiðanlegum heimildum. Þessir menn ekki að áreita í fyrsta sinn eru alræmdir, frá Albaníu og sóttu hér um hæli. Það þarf ekki að tipla á tánum með það. Ég sem foreldri hringdi nokkur símtöl í kvöld og fékk þetta staðfest úr mörgum áttum - traustum heimildum. Hef einnig fengið skilaboð frá fólki sem börn þeirra hafa lent í þessum mönnum, starfsfólki t.d. úr verslun hér í bæ. Því miður þá tipla margir á tánum því þetta eru hælisleitendur!! Ekki rugla saman sýrlenskum fjölskyldum sem flýja stríð og örbirgð. Þetta eru albanskir stakir karlmenn - glæpamenn. Þetta eru staðreyndir. Það koma eflaust meiri upplýsingar á næstu dögum en eftir þau símtöl og samtöl sem ég hef átt í kvöld þá er þetta engin lygi. Þessi mál eru eldfim en það á ekki að þagga þetta. Við eigum ekki að gefa afslætti [heldur] vísa fólki burt hið snarasta sem ekkert erindi hefur hérna“. (Víkurfréttir enn.)

 

Hvenær ætlar yfirvöldum hér að skiljast, að þeim ber umsvifalaust að stemma stigu við frekari innflutningi hælisleitenda frá Albaníu og Makedóníu í stað þess að vista hér um 700 manns á dýrum hótelum, þar sem meirihlutinn er frá þessum löndum og þar í heilu gengin af yfirtroðslulýð gegn saklausum bæjarbúum í yngstu aldursflokkum?

Aðsúgur gerður að lögreglu

Grípum enn niður í umræðum fólks á samfélagsmiðlunum:

Lögreglan er fámenn og hafa lítil úrræði en eru að gera sitt besta. Þeir fóru og ætluðu að ná mönnum í yfirheyrslu í dag en gátu ekki, því þegar þeir komu uppá Ásbrú mættu þeim 20-30 manns með aðsúg. Þetta eru hælisleitendur sem eru á vegum ríkisins ...

 

"Þá kemur fram í  færslum að foreldrar ætla að mæta í strætisvagna í Reykjanesbæ á morgun, eftir skóla, til að hafa eftirlit og vernda börn sem nýta sér þjónustu vagnanna." (Víkurfréttir.)

 

Ætla stjórnvöld nokkuð að sofa á þessu máli, þótt Óttarr Proppé, sem vill fá hingað hátt í 500.000 flóttamenn, sé kominn í ríkisstjórnina? Maður þakkar sínum sæla fyrir, að hann fekk ekki innanríkisráðuneytið!

 

JVJ.

Sagðir hafa kysst og þuklað á börnum

Reyndu að vakna, Bjarni! Afborganir skulda eiga ekki að ganga fyrir lífsöryggi landsmanna! Gæslan þarf sitt rekstrarfé!

Það ber að lýsa fullri ábyrgð á hendur ríkisstjórninni fyrir að fjársvelta Land­helgis­gæsluna. Þar er tekin áhætta um líf og limi sjó­far­enda, ferða­manna, sjúkra og slas­aðra næstu mánuði og misseri.

Bjarni Benediktsson, hættu að safna í þinn peninga­grís eða láta afborg­anir skulda ganga fyrir lífsöryggi landsmanna! 

Georg Lárusson, forstjóri Land­helgis­gæslunnar, segir að komið sé að vendipunkti hjá starfsemi Gæslunnar með frumvarpi um fjárlög sem lögð verða fram á Alþingi í dag. Fyrir liggi að segja þurfi upp áhöfn af varðskipi og 165 daga á ári verði ekkert varðskipt við Íslands­strendur, sem sé algjörlega óviðunandi. (Vísir.is: Forstjóri LHG: Ísland varðskipalaust 165 daga ársins, þyrlu skilað og starfsmönnum sagt upp).

Hér er komið upp uggvænlegt ástand vegna eilífrar, óskiljanlegrar aðhaldssemi núverandi stjórnvalda á þessu sviði, ráðherra sem slá sig til riddara fyrir spar­­semina, en gætu með þessu verið að taka á sig ábyrgð vegna mannfórna á næstunni, Þegar of seint og illa tekst að bregðast við stórslysum og háska.

Georg grein­ir frá því að niður­skurður hjá Land­helg­is­gæsl­unni hafi verið um 30% frá ár­inu 2009, sem svar­ar um 1.200 millj­ón­um. Til að fylla aðeins í það gat hef­ur stofn­un­in aflað sér­tekna með vinnu í út­lönd­um og notað til þess gömlu skip­in sín. Þau eru aft­ur á móti ekki leng­ur tæk í þau verk vegna þess hve göm­ul þau eru orðin og því verður stofn­un­in af í það minnsta 700 millj­ón­um króna á næsta ári.

„Til þess að halda úti lág­marksþjón­ustu óskuðum við eft­ir 300 millj­ón­um en verði þetta að lög­um þýðir það í raun að við föll­um fram af ákveðinni brún. Við erum búin að vera á lín­unni í lang­an tíma en þetta ýtir okk­ur fram af þess­ari brún.“

Hann seg­ir af­leiðing­arn­ar þær að að ekki verður unnt að gera út varðskip nema hluta árs og allt bend­ir til þess að stofn­un­in þurfi að skila einni af þrem­ur þyrl­um sem hún hef­ur til umráða.

„Þetta þýðir á manna­máli að Land­helg­is­gæsl­an er ekki leng­ur ör­ugg­ur þátt­ur í leit­ar- og björg­un­ar­keðju þessa lands,“ seg­ir Georg í sömu frétt á Mbl.is og heldur áfram:

Ná ekki að sinna út­köll­um

For­stjór­inn bæt­ir við að stofn­un­in muni illa geta farið út á sjó að sækja sjó­menn eða aðra sem eru í nauðum þar og að al­mennt séð nái hún ekki að sinna þeim út­köll­um sem hún þarf að sinna. Verk­efn­in hafi auk­ist gríðar­lega með fjölg­un ferðamanna og út­köll á þyrlu hald­ist í hend­ur við þá 30-40% aukn­ingu sem hef­ur orðið á milli ára í þeim geira. Jafn­framt hafi sigl­ing­ar í kring­um landið og inn­an leit­ar- og björg­un­ar­svæðis stofn­un­ar­inn­ar auk­ist mikið. Ekki verði hægt að mæta því miðað við frum­varpið sem núna ligg­ur fyr­ir.

Kjósendur Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks geta ekki verið hreyknir af sínum leiðtogum fyrir frammistöðuna í þessu máli. Gæslan er að biðja um litlar 300 milljónir króna (og þyrfti miklu meira), en fær ekki. Á sama tíma ausa þessi stjórnvöld yfir milljarði króna ár eftir ár í evrópska hælisleitendur sem hafa ekkert hingað að gera, eiga hér ekkert tilkall til ríkissjóðs og ætti að senda samstundis til baka með frímerki á rassinum.

Jón Valur Jensson.

Geigvænlegar afleiðingar fyrir Gæsluna

Skammarleg skammsýni í málefnum Gæslunnar

Það er skammarlegt að Land­helg­is­gæsl­unni verður nú gert að fækka um heila varðskipsáhöfn á næsta ári! auk þess sem draga þarf úr ann­arri starf­semi, ef fjárlagafrumvarp, sem nú er lagt fram, verður að veruleika, með áfram­hald­andi alls óþörfum aðhalds­aðgerðum.

Þetta er í fullkominni andstöðu við stefnu Íslensku þjóð­fylk­ing­arinnar, sem "vill stórefla löggæslu, landhelgis- og tollgæslu og auka þátttöku Íslands í öryggis- og varnar­málum með beinum hætti." Hér er stefnuskrá flokksins: thjodfylking.is/stefnan.

Jafnframt er vitað, að fjölga þarf um a.m.k. 150 manns í lögregluliði landsins. Að fresta því ár eftir ár, eftir sársaukafullar sparnaðar­aðgerðir, gengur ekki lengur, og furðulegt að nýjum, kostn­aðar­miklum gælu­verkefnum í þágu pólitísks rétttrúnaðar hefur nú verið hrint af stokkunum í nýrri undirdeild Lögreglunnar á höfuð­borgar­svæðinu, á sama tíma og fé er ekki tiltækt til að manna nauðsynleg störf og vaktir í löggæslunni.

Sbr. einnig: Við núverandi ástand þyrlumála verður ekki unað til lengdar

JVJ.

Gæslan þarf að draga úr starfsemi

Við núverandi ástand þyrlumála verður ekki unað til lengdar

Strax í fyrstu haustveðrum og við upphaf skammdegistímans er þetta ljóst. "Tvær af þrem­ur þyrl­um Land­helg­is­gæsl­unn­ar eru ekki í notk­un, önn­ur vegna bil­un­ar en hin er í reglu­bund­inni skoðun eft­ir 500 flug­tíma. Þriðja þyrl­an aðstoðaði við leit að rjúpna­skytt­un­um tveim­ur á sunn­an­verðu Snæ­fellsnesi í nótt," segir í frétt Mbl.is.

Er ekki augljóst, að landinu nægir ekki að hafa kannski einungis 1-2 þyrlur upp á að hlaupa? Hvað ef skip strandar eða ennþá alvarlegri vandi sækir að en að rjúpnaskyttur eða ferðamenn teppist á fjöllum? Hvað ef rútuslysið nýlega hefði átt sér stað á Norðausturlandi, ekki í nágrenni Reykjavíkur? Hvað ef náttúru­hamfarir steðja að, t.d. Kötlugos með miklum flóðum, eða fleiri en eitt stórslys á sama tíma, meðal annars með skipsstrandi eða þegar skip og áhafnir eru í bráðri hættu úti á reginhafi?

Þetta ófremdarástand í tækjakosti Landhelgisgæzlunnar staðfestir nákvæmlega það, sem Íslenska þjóðfylkingin leggur áherslu á í stefnuskrá sinni: 

ÍÞ vill stórefla löggæslu, landhelgis- og tollgæslu og auka þátttöku Íslands í öryggis- og varnarmálum með beinum hætti.

Meðal annars hefur verið á það bent á fundum flokksins, að Ísland eigi að sækja um réttmætan styrk úr mannvirkja- og öðrum sjóðum Norður-Atlants­hafs­bandalagsins til slíkra nauðsynjamála sem þyrlugæzlan verður að teljast, ekki aðeins okkar vegna, heldur sjófarenda og annarra sem leið eiga um land okkar og fiskveiðilögsöguna (meira en sjöfalt stærri en landið) og hið ennþá stærra flugstjórn­arsvæði sem okkar menn hafa eftirlit með.

Sam­kvæmt upp­lýs­ing­um frá Land­helg­is­gæsl­unni bilaði önn­ur þyrl­an á æf­ingu á föstu­dag­inn. Búið er að panta vara­hluti í hana, og gert er ráð fyr­ir að hún kom­ist í lag á morg­un. Óvíst er hversu lengi ástands­skoðunin mun taka á hinni þyrlunni en hún verður ef­laust frá í nokkra daga. (Mbl.is)

Þess er óskað, og þess er vænzt, að stjórnvöld taki við sér í þessu nauðsynja­máli með því að fjölga þyrlum hér. Eins og hinn flugreyndi Ómar Ragnarsson bendir á, er viðhald og bilanatíðni þyrlna um tvöföld á við flugvélar. Okkur vantar því sárlega fleiri þyrlur, og ef vel ætti að vera, væri æskilegt, að a.m.k. ein eða tvær þeirra væru jafnan á Akureyri eða Egilsstöðum.

Kippum þessum málum í lag, tökum ekki frekari áhættu með því að keyra hér allt í áhættu­samri lágmarks­þjónustu eins og á sviði lögreglu- og heilbrigðis­mála.

JVJ.

Tvær þyrlanna ekki í notkun

Fjór­menn­inga­klíkan braut lög og rétt á frambjóðendum Íslensku þjóðfylkingarinnar

Að mis­fara með undir­skrifta­lista og með­mæli með fram­boðs­listum til þing­kosn­inga er refsi­vert athæfi. Sjálf­nefndri fjór­menn­inga­klíku tókst að koll­varpa fram­boði í 2-3 kjör­dæm­um með skyndi­árás í kjölfar hótana, gerði það á versta tíma fyrir flokkinn. Athæfið ber merki þess að vera skipulagt.

Í nefndri klíku voru Gústaf Níelsson, sem í tilkynningu um fram­boðs­lista flokksins í efstu 10 sætum í Reykjavík-norður var í 1. sæti, Inga G. Halldórs­dóttir í 2. sæti sama lista, var ennfremur formaður kjördæmaráðs Reykja­víkur­list­anna, og Svanhvít Brynja Tómasdóttir, í 3. sæti sama lista. Ennfremur Gunnlaugur Ingvarsson, í efsta sæti flokksins í Reykjavík-suður. 

Fjarri fer því, að þessar fjórar persónur hafi látið sér nægja að draga sig í hlé af framboðs­listum flokksins og halda blaðamannafund í Hörpu til að tilkynna þetta, með ýmsum niðrandi ásökunum á hendur forystu flokksins -- ásök­unum sem fylgt var eftir í fleiri viðtölum við fjölmiðla, en var þó svarað að verðleikum.

Allt þetta, eins ósanngjarnt og það má teljast gagnvart félags­mönnum flokksins og hug­sjónum þeirra -- jafnvel þetta hefði ekki þurft að koma að sök, ef þau, fjögur talsins, hefðu látið sér það nægja, þ.e.a.s. að hverfa frá eigin fram­boð­um, jafnvel þótt þau kysu að að tjá sig með lítils­virðandi, en órök­studd­um hætti um formann flokksins. Allt það tjón, ef ekki hefði meira komið til, hefði mátt yfir­vinna með því að fylla í fjórar eyður á framboðs­listum flokksins og tefla nýjum mönnum fram til forystu þar.

En hér er sögunni komið að því misferli sem áður var getið um. Fjórmenn­ingarnir bættu gráu ofan á svart með eftir­farandi aðgerðum, sem eru stóralvarlegt mál: 

1) Þau hótuðu flokksstjórninni því að halda aftur ýmsum undir­skrifta­listum, afhenda þá ekki til flokksins, heldur halda þeim í sínum höndum og réttlættu það með því, að þau hefðu sjálf safnað þeim undir­skriftum, enda var t.d. Svanhvít ofur­meðvituð um að hún hefði safnað svo mörgum. En út í þessa hótun voru þau komin í gagnrýni sinni á Helga formann og ritarann Sigurlaugu á síðustu dögum áður en framboðsfrestur rann út 14. okt. Gunnlaugur Ingvarsson talaði við undir­ritaðan (þá á Austurlandi) í síma allt til 13. okt. um deilumálin og var mikið niðri fyrir um það sem hann kallaði annars vegar stífni foryst­unnar um undir­skrifta­listana og hins vegar að þær stöllur Inga og Svanhvít væru farnar að hóta ofangreindu, að halda eftir listum.

Þetta var svo einmitt það sem mun beinlínis hafa gerzt, því að ekki komu til flokksins listar um svo marga sem áður voru samkvæmt talningu orðnir meira en nógu margir í Reykjavíkur­kjör­dæm­unum báðum (lágmark gildra meðmæla í hvoru var 330). Líklegt er einnig, að þetta hafi átt við um einhverja meðmæl­enda­lista í SV-kjördæmi, þar sem skyndilega kom í ljós 14. okt., að ekki hefðu allir tilskildir og áður útreiknaðir meðmæl­endur komið fram.

Hér ber að hafa í huga, að meðmælendur skráðu nöfn sín í þágu þess, að Íslenska þjóð­fylkingin fengi að bjóða fram eins og aðrir flokkar, en ekki í þágu neinna einstakra safnenda nafnanna, sem þar með gætu slegið eign sinni á með­mælin í stað þess að skila þeim til flokksins sem síðan myndi afhenda þau yfirkjörstjórn 14. okt.

Að afhenda ekki þessi gögn, sem stefndu að því að verða opinber gögn frá bæði meðmæl­endum og frambjóð­endum, virðist fela í sér tvöfalt lögbrot (sjá neðar).

2) Staðfestar upplýsingar liggja fyrir um, að (a) Inga G. Halldórsdóttir hélt fyrir sig undirrituðum framboðsyfirlýsingum frá ýmsum frambjóðendanna í stað þess að leyfa þeim að komast til yfirkjörstjórnar Reykjavíkurkjördæmanna og (b) að hún beitti undirróðri í einkasamtölum við a.m.k. nokkra (ef ekki marga) skráða frambjóðendur í kjördæmunum báðum, í þeim bersýnilega tilgangi að fæla þá frá því að standa við framboð sín. Undarlega fljót varð hún til þes að fullyrða opinberlega, að "um 30" af frambjóðendunum 44 í Reykjavíkurkjördæmum hefðu "hætt við framboð sín", og er þó ekki vitað til, að boðað hefði verið til neins fundar með þeim. En vitnisburður a.m.k. tveggja þeirra liggur fyrir um þessar baktjaldaaðferðir Ingu, eins og fram kemur hér á eftir, en nánar mun svo undirritaður fjalla um hin ætluðu lagabrot sem áður var vísað til.

Af upplýsingum í símtölum við tvo frambjóðendur í Rvík-suður, Hilmar Sigurðsson iðnmeistara og Árna Thoroddsen, gat undirritaður greint mynztrið í baktjaldamakki Ingu og persónuárásar-aðferð: að hún hafi í símtölum gert mikið úr þörf þeirra fjögurra í klíkunni til að standa gegn meintu einræði og lögleysum af hálfu formannsins/forystunnar og haldið því að mönnum, að brýnt væri að koma í veg fyrir yfirvofandi fjárhagslega misnotkun Helga formanns á flokkssjóðum eftir kosningarnar (!!!), ásamt öðrum falsásökunum eins og t.d. þeirri, að HH og félagar hafi ætlað að ryðja burt 2X2 efstu mönnum af báðum Rvíkurlistunum! -- ásökunum sem hún hefur talið sig eiga létt með að smyrja á HH með tilvísan til þess, að þau hin þrjú í efstu sætum á listunum stæðu með henni í þessu, og með hliðsjón af því, að áheyrendur þessara ásakana töldu hana vita mun betur um málin en þeir sjálfir! Það var nóg, að þeim leizt ekki á blikuna og yrðu "skeptískir" á forystuna (orð HS um áhrif orða hennar á sig) og litist ekki á þetta meinta ástand, það hafði þessi áhrif t.d. á Hilmar (hans orð): "... það sem hún var að segja mér konan [Inga], að mér leizt ekki á þetta," og "mér féllust hendur", sagði hann "hún dró úr mér allan kjark", og þar með sótti hann ekki gula framboðs­blaðið sitt heim til hennar til að fara með það á flokks­skrifstofuna, eins og undir­ritaður hafði hvatt hann til; og þetta túlkar hún svo, að hann hafi dregið framboð sitt til baka! "En auðvitað hefði ég átt að ígrunda þetta betur sem hún var að segja mér," sagði Hilmar ennfremur við undir­ritaðan eftir þennan afdrifaríka föstudag 14. okt. og viðurkenndi, að hann hefði þá betur borið þetta undir mig. En: "Hún náði mér alveg að fæla mig frá þessu hún Inga, þannig að ég var orðinn skeptískur á þetta." 

Annar frambjóðandi var á sama gula undirskriftablaðinu, Árni Thoroddsen kerfishönnuður, sem upplýsti undirritaðan JVJ eftir á í símtali: "Hún [Inga] hringdi í mig [eftir blaðamannafund fjórmenninganna, sem sé 13. eða 14. okt.] og spurði hvort ég ætlaði þá ekki að fara af listanum. Ég sagði nei," sagði Árni, "því að ég gaf þér [JVJ] þetta loforð [að vera frambjóðandi í Rvík-suður] og yrði að ræða við þig. Hún sagði mér þessa sögu um að formaðurinn ætlaði að ræna sjóðnum, þegar framboðið væri komið í gang ..." (!). Ennfremur sagði Árni (og allt þetta hripaði undirritaður niður á umslag, sem hann skrifar upp eftir hér í þessa færslu): "Hún var mjög efins um að hún myndi leggja fram listann. Ég sagði bara að ég væri bundinn af mínu ..." (náði ekki að rita niður frh. orðalagsins). "Mér sýnist það refsivert að hún hafi verið að reyna að koma listum undan sem áttu að fara annað," bætti hann við. Ekki lagði hann í að fara upp í Breiðholt til að ná í gula blaðið til hennar og koma því á skrif­stofuna, enda ekki á eigin bíl, en vitaskuld átti Inga sjálf að koma þessu og trúlega fleiri blöðum á skrifstofuna í stað þess að draga t.d. svo úr Hilmari, að hann hætti við ferð til hennar til að koma sjálfur blaðinu á skrifstofu flokksins í Dalshrauni í Hafnarfirði.

Þessi var lokaályktun Árna um upphlaupsmál fjórmenninganna: "Þeir gera sig algerlega óhæfa til að fara í nokkur framboð í framtíðinni. Það treystir þeim enginn til að [bjóða sig fram fyrir annan flokk]."

Við erum komin hér að hugleiðingum um lögbrot. Lögfróður maður í flokks­stjórn ÍÞ taldi, að hér hefðu átt sér stað umboðs­svik í meðförum undirskrifta­listanna. En eftirfarandi fann undirritaður um umboðssvik í blaðagrein á netinu:

Umboðssvik er skv. 249.gr. almennra hegningarlaga það þegar menn misnota umboð sem þeir hafa fengið, t.d fjárreiður fyrir aðra, þannig að sá sem veitir umboðið sé bundinn af því. En í greininni segir: "Ef maður, sem fengið hefur aðstöðu til þess að gera eitthvað, sem annar maður verður bundinn við, eða hefur fjárreiður fyrir aðra á hendi, misnotar þessa aðstöðu sína, þá varðar það fangelsi allt að 2 árum, og má þyngja refsinguna, ef mjög miklar sakir eru, allt að 6 ára fangelsi."

Reyndar eiga umboðssvik í skilningi laganna ekki endilega við um alla misnotkun umboðs, sbr. eftirfarandi:

Eins og um önnur brot sem falla undir auðgunarbrotakafla almennra hegningarlaga þarf brotið að vera framið í auðgunarskyni. Þ.e. ásetningur þarf að vera til staðar um fjárhagslegan ávinning. Umboðssvikin eru svokallað hættubrot, þ.e það er nóg að brotið hafi skapað hættu á tjóni. „Nægilegt er að slík skuldbinding feli í sér verulega fjártjónshættu fyrir viðsemjanda eða annan aðila, endanlegt tjón þarf ekki hafa hlotist af," sagði Jónatan Þórmundsson, prófessor emeritus í refsirétti, á erindi um umboðssvik á lagadeginum 2010. 

En hér kemur samt til skoðunar, hvort skilyrðin, sem brotið þarf að uppfylla, svo að 249. gr. eigi við um þau, séu ekki einmitt uppfyllt þegar um er að ræða frambjóðendur, sem hafa verið settir í "hættu á tjóni" með eyðileggingu eða undanskoti nefndra fjórmenninga á framboðs­gögnum. Þetta getur átt við um hvort heldur frambjóðendur, sem reynt hafi verið að ryðja út af lista fram­bjóð­enda eða jafnvel þá, sem stóðu þar eftir óhnekktir í sæti ofarlega á lista eins og átti við um undirritaðan (nr. 2 á lista í Rvík-suður), en fóru í raun á mis við það sæti vegna þess að formaður kjördæmaráðs hafi vanrækt ábyrgð sína á list­anum og unnið beint gegn því umboði sem henni var falið í flokknum. "Endan­legt tjón þarf ekki að hafa hlotizt af," segir hinn sérfróði próf. em. Jónatan.

Í 2. lagi kemur hér einnig til skoðunar hugsanlegt brot gegn ákvæði í almennum hegningarlögum nr. 19/1940, skv. nýjustu gerð eins og hún finnst á alþingis­vefnum. Hér er það umfram allt 2. málsliður 162. greinar sem kemur til álita, en 1. málsliðurinn er þó tekinn hér með fyrir samhengið:

XVII. kafli. Skjalafals og önnur brot, er varða sýnileg sönnunargögn.

162. gr., 1. málsliður: Hver, sem rangfærir sönnunargögn eða kemur fram með röng sönnunargögn í því skyni að hafa áhrif á úrslit dómsmáls, skal sæta fangelsi allt að 2 árum. Ef málsbætur eru og brot varðar ekki þyngri refsingu að lögum má beita sektum eða fangelsi allt að 1 ári.

2. málsliður sömu greinar: Hver, sem til þess að halla eða fyrirgera rétti annarra, eyðileggur sönnunargagn, kemur því undan eða gerir það ónothæft að öllu eða einhverju leyti, skal sæta fangelsi allt að 2 árum …

Nokkuð ljóst virðist liggja fyrir, að undanskot með hálfopinber gögn geti í breiðri merkingu fallið undir hugtakið skjalafals, og með ætluðu undanskoti meðmælendalista og jafnvel frambjóðendalista virðist tilgangurinn hafa verið að "halla eða fyrirgera rétti annarra", þ.e. flokksmanna sem í góðri trú skráðu sig sem frambjóðendur, en voru blekktir til að aðhafast ekki, þegar sýnt var, að unnið var gegn framboði þeirra með illu umtali um meinta stjórnunarhætti for­manns eða framkvæmdastjórnar flokksins og jafnvel um meint framtíðarbrot (!) for­mannsins með stórfelldum fjársvikum í meðförum ríkisstyrks!

Ennfremur má ætla, að tilgangur þess að skjóta undan meðmælenda­listum hafi verið að koma að fullu í veg fyrir framboð flokksins í viðeigandi kjördæmum og að með þessu hafi þess verið freistað að "halla eða fyrirgera rétti ann­arra", bæði meðmæl­enda og frambjóð­enda og kjósenda, til að eiga sitt lýðræðislega val til jafns við aðra í frjálsu samfélagi.

Fróðlegt verður að sjá álit lögfræðinga á þessum álitaefnum.

* Sbr. yfirskrift meðmælendalistanna: "Undirritaður samþykkir að Íslenska þjóðfylkingin bjóði fram lista sinn í næstkomandi alþingiskosningum í Reykjavík­ur­kjördæmi norður [eða öðrum kjördæmum]". 

Jón Valur Jensson, fyrrverandi tilvonandi frambjóðandi í 2. sæti í Reykjavík­ur­kjördæmi-suður! - á sæti í 21 manns flokksstjórn Íslensku þjóð­fylk­ingarinnar.

Sjá einnig fyrri grein hér um sama mál, með öðruvísi nálgun þó og með fleiri upplýsingum að auki: Af blekkingarleik samsærishóps.

„Þetta er ákaflega óþverralegt“

Sexflokkurinn er gjaldþrota í innflytjendamálum

Augljóst var af sjónvarpsþætti um utanríkismál í gærkvöldi, að fulltrúar flokk­anna þar voru allir galopnir fyrir áfram­haldandi aðstreymi hælis­leit­enda, þótt fjöld­inn verði á bilinu 1000-1500 á árinu. Nokkrir mæla því þar bót, að af því að við séum ekki strangt til tekið bundin við Dyfl­innar­samn­inginn, getum við bara leyft aðkomnum að vera!

Þetta er ekki að gæta hagsmuna Íslands: að láta fólk frá Albaníu og Makedóníu umfram allt hafa sjálfval um að koma hingað, þótt engin sé stríðsneyðin hjá þeim heima fyrir. Yfirvöld láta hafa okkur öll að fíflum með því að beita ekki brottvís­unarrétti okkar tafarlaust, enda er augljóst, að við höfum ekki pláss fyrir allt þetta fólk, sem nú þegar býr afar þröngt og við jafnvel heilsuspillandi og félagslega varasamar aðstæður, eins og átök innan hópa þar hafa sýnt.

En Sexflokkinn og "Viðreisn" og Alþýðufylk­inguna að auki skortir bein í nefið til að taka á þessum málum. Þau þora jafnvel ekki að fylgja fordæmi jafnaðar­manna í Skandinavíu um að fækka stórlega í veitingu innflytjendaleyfa. Hræðsla við aðkast (hinna) vinstri flokkanna, í formi harla kjánalegra kynþáttahaturs-aðdróttana, virðist stýra þessum flokkum, en á meðan þau blaðra hástemmt um gæzku sinna flokka í þessum efnum, leggur enginn fram eitt einasta herbergi til að létta á aðstæðunum.

Vel má taka við fleiri flóttamönnum frá Sýrlandi en þeim 50 sem hafa verið að koma hingað. Æskilegt væri þó að leita sérstaklega eftir kristnum flótta­mönn­um, sem mest hafa liðið af völdum ISIS-manna, eins og allir ættu að vita, jafnvel Össur Skarphéð­insson, sem er þó enn við sama heygarðshornið og fann sér ástæðu til að bjóða alla aðra velkomna hingað fremur en kristna menn. En bæði yrði líka aðlögun að íslenzku samfélagi auðveldari kristnum flótta­mönnum en múslimum og einnig auðveldari okkur sem þjóð, því að kristnir samlagast okkur betur en hinir -- geta t.d. gengið hér að kirkjusamfélögum við hæfi og skjótt tekið þátt í helgihaldi og safnaðarstarfi.

En yfirboð Vinstri grænna (að við eigum að taka við 500 flóttamönnum á ári hverju!), pírata og "Bjartrar framtíðar eru jafn óskynsamleg og þjóðfélagslega óábyrg eins og margt annað í stefnu þeirra flokka. Það mun aldrei stefna í, að landsmenn verði orðnir 800.000 um miðja öldina, þótt óraunsæja pírata dreymi um það, enda mun íslenzka þjóðin taka fast á móti slíkri stjórnarstefnu og mun fremur margfalda félagatölu Íslenskrar þjóðfylkingar en að sjá slíkt verða að veruleika.

Þótt flokkur þessi hafi vissulega beðið mikinn hnekki við óverjanlega uppgjöf ýmissa frambjóðenda hans á Reykjavíkurlistunum, manna og kvenna sem bera ábyrgð á því, að þar er ekki unnt að bjóða fram þetta árið, þá mun hann aftur rísa til meiri áhrifa eftir þær raunir, og fátt er betri auglýsing fyrir hann en ömurleg vettlingatök stjórnarflokkanna á málunum og gapuxaleg meðvirkni vinstri manna með sjálfvöldum aðsækjendum hingað til lands úr röðum albanskra og makedónskra múslima -- allt á sama tíma og þessir hælisleitendur eru að áttfaldast eða jafnvel tólffaldast í fjölda frá árinu 2014! (voru þá 127, verða nú 1000-1500!).

Jón Valur Jensson.