Enga islamsvæðingu landsins okkar!

Það er engum blöðum um það að fletta, að Íslenska þjóð­fylk­ingin er fram­sýnasti flokkur lands­ins í inn­flytj­enda­málum. Við sjáum hvert stefnir í Norður-Evrópu* og beitum okkur gegn því að það sama gerist hér. Fyrst alls er þar mikil­vægt að upp­fræða fólk um hið pólitíska islam og hætt­urnar sem í því eru fólgnar. Í öðru lagi þarf að taka upp ein­arða varnar­stefnu út frá þeirri þekkingu og framfylgja henni jafnt á vegum ríkis sem sveitarfélaga.

Strax við setningu innflytjenda­laganna nýju mótmælti Íslenska þjóð­fylk­ingin þeim, og nú þegar hefur komið í ljós, hvernig þau hafa gefið ófyrirleitnum aðkomumönnum með fölsuð og engin skilríki höggstað á okkur, valdið okkur miklum kostnaði og fyrir­höfn, og hátt í fjórar tylftir gróða­fíkinna lögfræðinga neyta þar færis til að fita sig á því að tefja máls­meðferð í stað þess að vísa viðkomandi burt.

Vitað er, að meðlimir hryðju­verka­samtaka hafa þegar haft við­komu hér á landi, og er það stóralvarlegt, hvort heldur þeir eru að reyna að stofna hér hryðju­verka­sellu, sem virkjuð yrði við útkall frá samtökum þeirra, eða hvort reynt er að koma hættu­leg­um ISIS- eða al-Qaída-liðum héðan til Vesturheims, en ítrekað hafa múslimskir reynt að laumast hér í farskip í Sundahöfn.

Þótt mikill meirihluti múslimskra í Evrópu hafi fram undir þetta verið friðsamir borgarar í leit að vinnu og byggt upp heimili sín af eljusemi, eru róttækir straumar meðal þeirra undir niðri, vaxandi islams­væðing einmitt meðal hinnar yngri 2. og 3. kynslóðar múslima í löndunum, einkum ungra karlmanna sem láta blekkjast af áróðursmönnum í moskum þeirra og víðar, mönnum sem skírskota til sjálfsvitundar þeirra sem fylgjenda "spámannsins", þ.e. Múhameðs, og að reisn þeirra sé undir því komin, að þeir láti ekki samlagast evrópskum hugsunarhætti.

Margítrekað hefur komizt upp um það (m.a. með földum upptökuvélum), að moskur múslima í Danmörku, Bretlandi og víðar hafa verið notaðar til að dreifa öfgastefnu salafista og annarra islamista í takt við saudi-arabískt réttarfar og takmörkun mannréttinda þar og víðar í múslimskum löndum. Ennfremur gætir þar fyrirlitningar- og hatursáróðurs um vestrænt siðferði og kristna menn.

Einungis með markvissri stefnu í innflytjendamálum er hægt að stemma stigu við uppgangi öfgaislamisma í Evrópu, og Ísland er þar engin undantekning. Víða um lönd er þessi þróun komin svo langt, að erfitt er að koma á hana böndum úr þessu. En þannig er ekki ástandið í löndum eins og Póllandi, Slóvakíu, Tékklandi og Ungverjalandi, þar sem múslimar eru ekki aðeins fáir, heldur hömlum beitt gegn fjölgun þeirra.

Íslenska þjóðfylkingin hafnar allri útlendingaandúð sem slíkri og fordæmir kynþáttahyggju (rasisma). Flokkurinn hefur ekkert á móti því, að útlendingar starfi hér, t.d. bæði evrópskir og frá Norður- og Suður-Ameríku, sem og t.d. frá Indlandi, þar sem um 10.000 læknar útskrifast árlega úr háskólum, svo að dæmi sé nefnt. Við höfnum heldur engum frá Norður-Afríku eða Miðjarðarhafsbotnum á grundvelli kynþáttar þeirra eða húðlitar, enda höfum við t.d. mælt með móttöku jasidískra og kristinna flóttamanna frá Sýrlandi, sem sé af sýrlenzku kyni, og varla ber það vott um "rasisma"!

Meðal t.d. flokksstjórnarmanna Íslensku þjóðfylkingarinnar eru þeir í meirihluta sem eiga "blandaðar fjölskyldur" með "útlenzku blóði" heldur en hinir, sem eiga "alíslenzkar" fjölskyldur. (Þetta á t.d. við um undirritaðan, stjúpsonur hans hálf-indverskur að ætt og barnabörn hans bæði hálf-afrísk og öll mjög mannvænleg og tvö þeirra farin að hasla sér völl á sínum sviðum, og kærasta eldri sonarins er víetnömsk.)

Eðlileg fjölgun útlendinga hlýtur að verða hér, en má þó ekki verða í þeim hraða mæli, að við ráðum ekki við að hjálpa því fólki að ná tökum á íslenzkri tungu og tileinka sér þau samfélagsgildi sem hér hafa ríkt. En flokkurinn varar sterklega við hinu pólitíska islam, sem er vel að merkja samhæfðari pólitísk hreyfing en flestir gera sér ljóst og á gildari rót í trúarritum múslima en almennt er kunnugt. Meðal þess, sem nauðsynlegt er, að fólk kunni deili á í þessu efni, eru hugmyndafræðileg áhrif Múslimska bræðralagsins allt frá stofnun þess á fyrri hluta síðustu aldar og hvernig draumurinn um endurreisn khalífats múslimaþjóða hefur orðið að virkum áhrifaþætti í stefnu margra múslima, einnig í Evrópu.

Meðal bezt upplýstra rithöfunda um þessi mál má telja Bill Warner, og fagna ber því, að stofnað hefur verið til íslenzks fræðsluhóps, e.k. grein af alþjóðastofnuninni Center for the Study of Political Islam, í anda þess víðlesna höfundar. Ennfremur má benda hér á geysilega fróðleg og yfirgripsmikil rit Hege Stor­haug, norskrar blaðakonu og rithöfundar, en tvær bækur hennar eru til á íslenzku: Dýrmætast er frelsið -- innflytjendastefna og afleiðingar hennar (Rv. 2008: Ugla bókafélag, 359 bls.), og Þjóðaplágan Íslam (Rvík 2016: Tjáningarfrelsið ehf., 424 bls.).

Eða hvernig lízt mönnum á þessa framtíðarsýn: https://www.youtube.com/watch?v=y5R1T2BxtSc

* Gert er ráð fyrir, að múslimum í Þýzkalandi fjölgi úr um fimm milljónum, þ.e. á sjöunda prósent íbúa nú, í um 20% árið 2050, en í Danmörku upp í 16% og í Svíþjóð í 30,6%, sjá nánar pistilinn stutta: Múslimar verða um 20% íbúa Þýzkalands eftir aðeins 32 ár, 18% íbúa Frakklands, 17% íbúa Bretlands og Noregs og 30,6% íbúa Svíþjóðar! og tilvísun þar á ýtarlegri grein. 

Jón Valur Jensson.

Enga islamsvæðingu landsins okkar!

Það er engum blöðum um það að fletta, að Íslenska þjóð­fylk­ingin er fram­sýnasti flokkur lands­ins í inn­flytj­enda­málum. Við sjáum hvert stefnir í Norður-Evrópu* og beitum okkur gegn því að það sama gerist hér. Fyrst alls er þar mikil­vægt að upp­fræða fólk um hið pólitíska islam og hætt­urnar sem í því eru fólgnar. Í öðru lagi þarf að taka upp ein­arða varnar­stefnu út frá þeirri þekkingu og framfylgja henni jafnt á vegum ríkis sem sveitarfélaga.

Strax við setningu innflytjenda­laganna nýju mótmælti Íslenska þjóð­fylk­ingin þeim, og nú þegar hefur komið í ljós, hvernig þau hafa gefið ófyrirleitnum aðkomumönnum með fölsuð og engin skilríki höggstað á okkur, valdið okkur miklum kostnaði og fyrir­höfn, og hátt í fjórar tylftir gróða­fíkinna lögfræðinga neyta þar færis til að fita sig á því að tefja máls­meðferð í stað þess að vísa viðkomandi burt.

Vitað er, að meðlimir hryðju­verka­samtaka hafa þegar haft við­komu hér á landi, og er það stóralvarlegt, hvort heldur þeir eru að reyna að stofna hér hryðju­verka­sellu, sem virkjuð yrði við útkall frá samtökum þeirra, eða hvort reynt er að koma hættu­leg­um ISIS- eða al-Qaída-liðum héðan til Vesturheims, en ítrekað hafa múslimskir reynt að laumast hér í farskip í Sundahöfn.

Þótt mikill meirihluti múslimskra í Evrópu hafi fram undir þetta verið friðsamir borgarar í leit að vinnu og byggt upp heimili sín af eljusemi, eru róttækir straumar meðal þeirra undir niðri, vaxandi islams­væðing einmitt meðal hinnar yngri 2. og 3. kynslóðar múslima í löndunum, einkum ungra karlmanna sem láta blekkjast af áróðursmönnum í moskum þeirra og víðar, mönnum sem skírskota til sjálfsvitundar þeirra sem fylgjenda "spámannsins", þ.e. Múhameðs, og að reisn þeirra sé undir því komin, að þeir láti ekki samlagast evrópskum hugsunarhætti.

Margítrekað hefur komizt upp um það (m.a. með földum upptökuvélum), að moskur múslima í Danmörku, Bretlandi og víðar hafa verið notaðar til að dreifa öfgastefnu salafista og annarra islamista í takt við saudi-arabískt réttarfar og takmörkun mannréttinda þar og víðar í múslimskum löndum. Ennfremur gætir þar fyrirlitningar- og hatursáróðurs um vestrænt siðferði og kristna menn.

Einungis með markvissri stefnu í innflytjendamálum er hægt að stemma stigu við uppgangi öfgaislamisma í Evrópu, og Ísland er þar engin undantekning. Víða um lönd er þessi þróun komin svo langt, að erfitt er að koma á hana böndum úr þessu. En þannig er ekki ástandið í löndum eins og Póllandi, Slóvakíu, Tékklandi og Ungverjalandi, þar sem múslimar eru ekki aðeins fáir, heldur hömlum beitt gegn fjölgun þeirra.

Íslenska þjóðfylkingin hafnar allri útlendingaandúð sem slíkri og fordæmir kynþáttahyggju (rasisma). Flokkurinn hefur ekkert á móti því, að útlendingar starfi hér, t.d. bæði evrópskir og frá Norður- og Suður-Ameríku, sem og t.d. frá Indlandi, þar sem um 10.000 læknar útskrifast árlega úr háskólum, svo að dæmi sé nefnt. Við höfnum heldur engum frá Norður-Afríku eða Miðjarðarhafsbotnum á grundvelli kynþáttar þeirra eða húðlitar, enda höfum við t.d. mælt með móttöku jasidískra og kristinna flóttamanna frá Sýrlandi, sem sé af sýrlenzku kyni, og varla ber það vott um "rasisma"!

Meðal t.d. flokksstjórnarmanna Íslensku þjóðfylkingarinnar eru þeir í meirihluta sem eiga "blandaðar fjölskyldur" með "útlenzku blóði" heldur en hinir, sem eiga "alíslenzkar" fjölskyldur. (Þetta á t.d. við um undirritaðan, stjúpsonur hans hálf-indverskur að ætt og barnabörn hans bæði hálf-afrísk og öll mjög mannvænleg og tvö þeirra farin að hasla sér völl á sínum sviðum.)

Eðlileg fjölgun útlendinga hlýtur að verða hér, en má þó ekki verða í þeim hraða mæli, að við ráðum ekki við að hjálpa því fólki að ná tökum á íslenzkri tungu og tileinka sér þau samfélagsgildi sem hér hafa ríkt. En flokkurinn varar sterklega við hinu pólitíska islam, sem er vel að merkja samhæfðari pólitísk hreyfing en flestir gera sér ljóst og á gildari rót í trúarritum múslima en almennt er kunnugt. Meðal þess, sem nauðsynlegt er, að fólk kunni deili á í þessu efni, eru hugmyndafræðileg áhrif Múslimska bræðralagsins allt frá stofnun þess á fyrri hluta síðustu aldar og hvernig draumurinn um endurreisn khalífats múslimaþjóða hefur orðið að virkum áhrifaþætti í stefnu margra múslima, einnig í Evrópu.

Meðal bezt upplýstra rithöfunda um þessi mál má telja Bill Warner, og fagna ber því, að stofnað hefur verið til íslenzks fræðsluhóps, e.k. grein af alþjóðastofnuninni Center for the Study of Political Islam, í anda þess víðlesna höfundar. Ennfremur má benda hér á geysilega fróðleg og yfirgripsmikil rit Hege Stor­haug, norskrar blaðakonu og rithöfundar, en tvær bækur hennar eru til á íslenzku: Dýrmætast er frelsið -- innflytjendastefna og afleiðingar hennar (Rv. 2008: Ugla bókafélag, 359 bls.), og Þjóðaplágan Íslam (Rvík 2016: Tjáningarfrelsið ehf., 424 bls.).

Eða hvernig lízt mönnum á þessa framtíðarsýn: https://www.youtube.com/watch?v=y5R1T2BxtSc

* Gert er ráð fyrir, að múslimum í Þýzkalandi fjölgi úr um fimm milljónum, þ.e. á sjöunda prósent íbúa nú, í um 20% árið 2050, en í Danmörku upp í 16% og í Svíþjóð í 30,6%, sjá nánar pistilinn stutta: Múslimar verða um 20% íbúa Þýzkalands eftir aðeins 32 ár, 18% íbúa Frakklands, 17% íbúa Bretlands og Noregs og 30,6% íbúa Svíþjóðar! og tilvísun þar á ýtarlegri grein. 

Jón Valur Jensson.

Grunaðir um að undirbúa hryðjuverk

Skrifaðu flugvöll !

Fyrir mörgum árum gekk mynd af frambjóðanda á landsbyggðinni að deila út kosningaloforðum. Hann var á tali við kjósanda og sneri sér að aðstoðar­manni sínum og sagði. "Skrifaðu flugvöll"

Íslenska þjóðfylkingin hefur mótað stefnu í mörgum málum til borgar­stjórnar­kosninga. Meðal annars frítt í strætó fyrir allt skólafólk. Þar er verið að hugsa um að létta á umferð, minnka mengun og ekki síst að kanna hvernig almenningssamgöngur gætu þróast áður en farið er í milljarða fjárfestingu í Borgar­línu og að afla sér heimilda.

Daginn eftir að Íslenska þjóðfylkingin kynnti þessa stefnu voru aðrir flokkar byrjaðir að boða hana.

Íslenska þjóðfylkingin boðaði líka að reyna ætti aftur árangurs­tengd bekkjarkerfi í grunnskólum borgarinnar. Ekki kom fram hvers vegna, en nú eru aðrir flokkar búnir að taka upp þetta stefnumál, t.d. Flokkur fólksins samkvæmt útvarpi Flokks fólksins, sem gengur undir nafninu Útvarp Saga.

En ástæðurnar eru þunnar, enda skilningsleysið algert. Skólakerfið og gæði þess fer eftir og mun fara eftir þrýstingi frá hagsmuna­aðilum og hagsmunaaðilar eru foreldrar. Ef mengi nemanda breytist verulega og skólastarf verður erfiðara, munu möguleikar þeirra sem best geta staðið sig minnka, án þess að möguleikar hinna muni aukast. Þarna koma foreldrar inn í myndina og grípa í taumana, en ekki allir foreldrar, bara örfáir. En það eru einmitt hinir örfáu foreldrar sem láta sig skólastarfið varða sem eru verðmætasta eign skólans. Þessa foreldra má ekki missa með sín börn yfir í einkarekna skóla, vegna þess að það yrði vondur spírall fyrir hið opinbera skólakerfi. Opinberi skólinn myndi versna og versna, eftir að bestu og síðan næstbestu foreldrar myndu yfirgefa hann með börnin sín. Þetta er örugg leið til að skapa misskipt samfélag, misskipt við fæðingu, vegna þess að það barn sem valdi sér foreldra er ekki enn fætt.

Íslenska þjóðfylkingin setti þessa stefnu fram í þessum tilgangi, ekki til að auka misskiptingu innan hins opinbera skólakerfis, heldur til að reyna að halda skólakerfinu saman og koma til móts við þessa fáu en áríðandi foreldra, sem láta menntun barna sinna sig varða. Þessir fáu foreldrar eru í raun ekki bara foreldrar barna sinna, þeir eru foreldrar allra barna og draga vagninn í að viðhalda gæðum í hinu opinbera skólakerfi og skólinn má ekki missa þá yfir í sérskóla.

Jens G. Jensson, einn frambjóðenda Íslensku þjóðfylkingarinnar.