Víst tengjast hryðjuverk múslimatrú ...

þótt einhverjir í Rabat í Mar­okkó lýsi þessu yfir: "hryðju­verk tengj­ast ekki trú eða þjóð­erni."

Saman­burður við kristni gerir þetta aug­ljóst. Skóla­árás­ir í Banda­ríkj­unum eða öfga­manns­ins Timo­thys McVeigh (Oklahoma-fjölda­morð­ingjans) eða naz­istans Breiviks komu ekki til af kristn­um hvöt­um eða tilgangi né voru sprottin úr kristnum trúar­samtökum.

Einu hryðju­verk krist­inna manna virðast bundin við varnar­aðgerðir gegn skæðum hryðju­verka­árásum múslima­samtaka (al-Shabab og Boko Haram), einkum í Súdan og Nígeríu. Helzta undan­tekning frá þessu er Júgóslavía á 10. áratug liðinnar aldar, þar áður Norður-Írland. En í fyrra tilfell­inu var einkum um valda­bar­áttu ólíkra og þó áður tengdra þjóð­erna í upp­lausnar­ástandi Júgóslavíu að ræða, með tilheyrandi þjóðernis­ofstæki og þjóð­ernis­hreins­unum (ethnic cleansing), í því síðar­nefnda hagsmuna­árekstra og ríg milli ráð­ríkra, olnboga­frekra mótmælenda annars vegar og hins vegar sjálf­stæðis­sinnaðra, verr settra kaþólikka.  

Að ódæðisverkum Breiviks frátöldum eru hryðjuverk í Evrópu á þessari öld að lang­mestu leyti verk múslimskra öfgamanna. Mann­skæðust hafa þau verið í Rússlandi, Frakk­landi, Bretlandi og á Spáni, ef talað er um okkar álfu, en margfalt algengari hafa þau þó verið í Mið-Austurlöndum og allt austur til Indlands og SA-Asíu, sem og Afríku allvíða (Kenýa, Nígeríu, Súdan, Túnis, Egyptalands, Sómalíu o.fl. landa). Iðulega tengjast þau beinum áhrifum frá heit­trúar­starfi í moskum og trúarskólum og snúast mjög oft um ofstæki súnní-múslima og sjíta-múslima hvorra í annarra garð, en í Afganistan, Írak og Sýrlandi koma fleiri við sögu og kristnir menn, Kúrdar og jasídar ein helztu fórnar­lömb­in, í þúsunda tali. Gleymum svo ekki hryðju­verka­samtökum Palest­ínu-araba, sem iðkuðu flugrán, fjölda­morð og árásir á óbreytta borgara lengi vel, voru þar nánast braut­ryðjendur á þessu sviði, unz Ísrael fór að draga úr þessu með sínum varnar- og mótaðgerðum.

Jón Valur Jensson.

Minnast kvennanna sem voru myrtar

EINN stjórnmálaflokkur sýnir ábyrgð gagnvart þjóðinni vegna þjóðflutningasamnings SÞ!

Íslenska þjóðfylkingin lýsir því yfir, að hún hafnar algerlega þeim SÞ-fólks­flutninga­sáttmála, sem mörgum ríkjum heims er ætlað að stað­festa nk. mánudag 10. des. í Mar­okkó. Ríkis­stjórn­in hef­ur al­ger­lega van­rækt að láta þýða og birta sátt­málann, þótt legið hafi fyrir í tvö ár, og ekkert gert til að kynna hann, fremur beitt þar þöggun!

Sáttmáli þessi hefur það meginmarkmið að koma á fót og tryggja stöðuga og samfellda fólksflutninga (regular migration) landa á milli og miðar öðru fremur að því að fjölga stórlega íbúum Evrópu, að því er virðist í margra tugmilljóna tali á hverjum áratug. Samþykkt sáttmálans er ekki sögð lagalega bind­andi, en yrði þó pólitískt bind­andi, rétt eins og Mannréttindasáttmáli SÞ 1948 reyndist verða. En hér er um gerólíkan sáttmála að ræða, full­veld­is­skerðandi fyrir þau lönd sem skrifa upp á hann, m.a. um landa­mæravörslu, og í reynd stórhættu­legan þjóð­ríkinu sem slíku, þjóð­tungunni, eftir því sem aðflutt­um fjölgar, menningu og velferðar­kerfi, sem mundi sligast undan álaginu. ÍÞ skorar á ríkis­stjórnina að skrifa ekki undir og heitir á forseta Íslands að hafna því að staðfesta samninginn.

Mörg mikilvæg ríki afneita því með öllu að staðfesta sáttmál­ann, þ.á m. Austurríki, Ástralía, Bandaríkin, Danmörk, Eistland, Ítalía, Pólland, Sviss og Tékkland. Mörg ákvæði hans eru afar íþyngjandi fyrir viðkom­andi þjóðríki, en auka stórlega réttindi aðkomufólks. Þar á meðal má nefna "Markmið 4, aðgerð f" sem felur í sér, að þótt ekki sé vitað, af hvaða þjóðerni farand­fólkið (migrants) sé, þá eigi það ekki að koma í veg fyrir, að það fái landvist, og í Markm. 11 (f) er gert skylt að meðtaka ólöglega innflytjendur; staðhæf­ingu um "mismunun" megi nota til að mæla með hverjum þeim sem flytjast vill inn í land. Markm.16 (c) tryggir fjölskyldu­sameiningu viðkomandi og þar með margföldun innflytjenda sem tengjast honum. Markm.17/33 kveður á um að engin gagnrýnis­hugsun leyfist gagnvart framkomu innflytjenda (migrants, far­enda), gagnrýni (criticism) er stranglega fordæmd. Markm.17 (a) beinist gegn frjálsri tjáningu og innflytj­endur sjálfkrafa taldir saklausir og fórnarlömb. Markm.17 (c) felur í sér stjórn fjölmiðla og ritskoðun, fjölmiðlar verði að lýsa innflutningi fólks jákvætt, en þeir, sem geri það ekki, verði sviptir öllum stuðningi og fjár­fram­lögum. Eitt ágeng­asta ákvæðið, Markm.17 (g), kveður á um að í allri kosninga­baráttu (til þings og sveitar­stjórna) beri að styðja við innflutning fólks. Í Markmiðum 7 (a & b), 15 (e) og 20 (i) eru svo sérstök ákvæði til að tryggja stöðu islamssiðar og sjaríareglna!

Þetta er á engan hátt sáttmáli sem miðast við velferð og öryggi Íslendinga eða réttmæta þjóðarhagsmuni okkar, einungis hag og meintan rétt aðfluttra. Aðförin að tjáningar­frelsinu er kapítuli út af fyrir sig og hverjum þingmanni til minnkunar sem samþykkir þennan kröfuharða sáttmála. En verður hann borinn undir atkvæði alþingismanna? Okkur er ekki einu sinni lofað því! Að engu er slíkur sáttmáli hafandi, segjum við í stjórn Íslensku þjóðfylking­arinnar.

Þessi lengri gerð af samþykkt stjórnar Íslensku þjóðfylk­ingar­innar er send öllum alþingis­mönnum o.fl. aðilum, en styttri gerð hefur verið send öllum helztu fjölmiðlum í dag.

Ísland tekur þátt í alþjóðasamþykkt um farendur

Yfirlýsing Íslensku þjóðfylkingarinnar vegna fólksflutningasáttmála SÞ

Íslenska þjóðfylkingin hafnar þeim SÞ-fólks­flutn­inga­sátt­mála sem ýmis ríki stað­festa 10. des. í Mar­okkó. Stjórn­völd van­ræktu að láta þýða og kynna sátt­málann, þótt legið hafi hann fyrir í tvö ár!

Sátt­málinn hefur það mark­mið að tryggja stöðuga fólks­flutn­inga landa á milli og miðar að því að fjölga íbúum Evrópu um a.m.k. tugi milljóna á hverjum áratug. Samþykkt sáttmálans er ekki sögð lagalega bindandi, yrði þó pólitískt bindandi eins og Mann­rétt­inda­sáttmáli SÞ 1948. En þessi sáttmáli skerðir fullveldi landa sem samþykkja hann, m.a. um landa­mæra­vörslu, og yrði stór­skað­legur þjóðríkinu, þjóð­tungunni þegar aðfluttum fjölgar, menningu og velferðarkerfi sem mundi sligast undan álagi. ÍÞ skorar á ríkis­stjórn­ina að skrifa ekki undir og tekur undir kröfur margra um þjóðaratkvæðagreiðslu um hann.

Mörg ákvæði hans íþyngja þjóðríkinu og þrengja ótrúlega að tjáningar­frelsi einstaklinga og fjölmiðla, en gefa aðkomu­fólki forréttindi, m.a. til ólöglegs innflutn­ings án þess að upplýsa um þjóðerni, og fullan rétt til "fjöl­skyldu­samein­ingar", þar með margföldun innflytjenda. Þá er kveðið á um að í allri kosninga­baráttu beri að styðja við innflutning fólks. Ennfremur er staða islamssiðar og sjaríareglna tryggð!

Þetta er ekki sáttmáli sem miðast við velferð og öryggi Íslendinga eða réttmæta þjóðarhagsmuni, einungis hag og meintan rétt aðfluttra. Aðförin að tjáningar­frelsinu er hverjum valdamanni til ófrægðar sem samþykkir þennan kröfuharða sáttmála. 

Stjórn Íslensku þjóðfylkingarinnar.

Engan fullveldisskerðandi og þjóðskemmandi SÞ-fólksflutningapakka hingað!

Á vef Útvarps Sögu -- utvarpsaga.is -- er nú spurt: "Á Ísland að skrifa undir Mar­okkó­yfir­lýs­inguna?" Tökum þátt og mót­mælum með því áformum full­veld­is-svíkj­andi pólitík­usa, því að með undir­skrift SÞ-fólks­flutn­inga-sáttmálans (sem margar þjóðir hafna*) myndu þeir opna hér allar gáttir á inn­flyjenda­flóð úr Asíu og Afríku á næstu árum!

Þjóðtungan, velferðar­kerfið og þjóðríkið eru hér í beinni, yfir­vof­andi hættu, verði þetta lið ekki stöðvað.

Arnþrúður á Útvarpi Sögu var að greina frá því (samkvæmt upp­lýsingum úr ráðuneytinu), að utanríkis­ráðherra hafi ákveðið að senda ráðu­neytis­stjóra til Marokkó vegna undirskrifta­fundarins (hallelúja­samkomu fjöl­menningar­hyggjunnar) í Marokkó 10. þessa mánaðar!!!

Sjálfstæðismenn, standið undir nafni og mótmælið við þingmenn ykkar og Valhöll með skæða­drífu netbréfa og hringinga. Það sama ættu allir árvakrir kjósendur að gera gagnvart þingmönnum sínum. HÉR er hægt að komast í netföng þeirra og símanúmer!

Og málið er enn alvarlegra en hér er komið fram, fyrir sjálft málfrelsi landsmanna!

Nánar verður fjallað um þetta mál hér e.h. á laugardag.

* Meðal ríkja, sem hafna þessum Sameinuðu þjóða-fólks­flutn­inga-sáttmála, eru Ástralía, Austurríki, Bandaríkin, Búlgaría, Eistland, Ísrael, Króatía, Pólland, Slóvakía, Sviss, Tékkland, Ungverjaland. Önnur ríki, t.d. Danmörk og Noregur, munu ekki skrifa undir nema með alvarlegum fyrir­vörum til að tryggja rétt sinn. Ítalía mun trúlega fresta ákvörðun um málið, enda er það víðast hvar lítt eða ekki rætt meðal þjóða, t.d. meðal Þjóðverja. Í Þýzkalandi, eins og víðar, m.a. hér á Íslandi, hafa stjórnmálamenn, fjölmiðlar og flestir álitsgjafar haldið uppi markvissri þöggun um málið!

Jón Valur Jensson (á sæti í flokksstjórn ÍÞ).