Færsluflokkur: Spaugilegt

Reykjavíkurbréf afhjúpar klúðrið í stjórnun Reykjavíkurborgar

"Hann [Dagur B.Egg.] er bara svona. Tveimur vikum fyrir síðustu kosningar og eftir átta ár við völd tók hann óvænt að lofa því að "setja Miklubraut í stokk" og voru verktakar þá í óða önn að láta handraða grjóti í net beggja vegna við hana og áttu enn ófrágengið verkið Klambratúnsmegin! Þeir vissu ekki hvort þeir ættu að trúa á stokk eða steina."

Þetta er bara eitt dæmi úr þessu Reykjavíkurbréfi í dag, þar sem rakin eru sorglega hláleg atriði um ofstjórn og stjórnleysi í Ráðhúsinu í Reykjavík. Er þar ekki sízt komið inn á lóða- og byggingarmál í borginni, fimm unnin kærumál á hendur henni, leikskólamál o.fl.

Reykjavíkurbréfin eru með því albezta sem sést í blaðamennsku á Íslandi, oft launfyndin og kitla marga hláturvöðva. Ekki eru þau birt á netinu nema áskrif­endum Morgunblaðsins, sem geta vitaskuld lesið þau í blaðinu sjálfu. Gaman­sem­in þarna og frábær stílbrögðin eru því gjarnan hulin sjónum meirihluta Íslendinga.

En Halldór Jónsson verkfræðingur hefur á stundum tekið sér bessaleyfi til að endurbirta heilu og hálfu Reykjavíkurbréfin, og það gerði hann einmitt á bloggi sínu í dag, á 232. afmælisdegi Reykjavíkur sem kaupstaðar, og má lesa það hér (en lokaorðin í 4-5 klausum mun HJ eiga sjálfur, sem og inngangsorðin): 

Borgarmálin

Jón Valur Jensson.


Dagur B. rústaður! :D

Sverrir Stormsker átti alveg frábærlega fyndna innkomu í borgar-pólitíkina fyrir þremur árum (og tengt sniðgöngu Ísraels), eins og þið sjáið hér:

Er hetjuskapur að viðurkenna aulaskap sinn?

Dagur BMargir eru búnir hæla Degi B. Eggertssyni í hástert fyrir það fáheyrða drenglyndi og gáfnamerki að hafa dregið idjótasamþykkt sína og meirihlutans til baka og viðurkenna stórfelld mistök sín og biðjast afsökunar á dómgreindarleysi sínu, fúski og rugli.

(Ég hef reyndar hvergi séð hann biðjast afsökunar). Það er ekki á hverjum degi sem stjórnmálamenn sýna þann hetjuskap að viðurkenna aulaskap sinn.

 

Sumir vinstrimenn húðskamma hann reyndar fyrir að hafa dregið rugl sitt til baka og vilja að hann klúðri hlutunum ennþá meira en orðið er með þeim rökum að bágur efnahagur landsins eigi að víkja fyrir mannréttindum, einsog það sé í verkahring smáborgarstjóra að bjarga heiminum, en svo eru aðrir vinstrimenn niðrá jörðinni sem segja að hann sé „maður af meiru“ og „maður að meyru“ og „maður með meiru“ fyrir að hafa séð að sér. Þeir virðast aldrei ætla að geta lært að koma þessum einfalda frasa skammlaust frá sér.

 

Sú góða dama, Katrín Júlíusdóttir, varaformaður Samfylkingarinnar, gengur svo langt að segja að Dagur hafi hvorki meira né minna en„brotið blað í íslenskri pólitík með því að viðurkenna að honum og meirihlutanum hafi orðið á mistök...“ og bætir við: „Þetta er það sem við höfum verið að kalla eftir.“

 

Já. Akkúrat. Svona viljum við hafa stjórnmálamennina. Þeir eiga að brjóta blöð og helst lög líka. Þeir eiga að klúðra hlutunum big time, reyna svo að klóra sig útúr vandanum og kenna öðrum um, hlaupa úr einu lygahorninu í annað og neyðast svo til að viðurkenna glópsku sína og stjarnfræðilegt dómgreindarleysi og muldra svo afsökunarbeiðni oní hálsmálið og málið dautt.

 

Hvernig er hægt að kalla eitthvað "mistök" sem hefur verið í undirbúningi mánuðum saman með lögfræðingum og innkaupastjórum og öllu tilheyrandi? Það eru ekki "mistök." Það er ásetningur. Einbeittur brotavilji.

Katrín Júl hefði því frekar átt að segja að Dagur hefði "brotið blað í íslenskri pólitík með því að viðurkenna að honum og meirihlutanum hafi orðið á ásetningsbrot."

En það hefði kannski ekki komið eins vel út fyrir samfólin.

 

Eftir því sem Björk Vilhelms segir þá var búið að undirbúa þessa sniðgöngutillögu í heilt ár, en samt var hún vanhugsuð. Menn geta þá rétt ímyndað sér hvað þetta lið er lengi að hugsa. Ekki nema von að meirihlutinn hafi ekki getað séð fyrir viðbrögð Gyðinga í Bandaríkjunum. Hefði þurft lágmark 20 ár til að kveikja á perunni.

Alveg glæpsamlega vitlaust gengi.

En svona eiga pólitíkusar að vera. „Þetta er það sem við höfum verið að kalla eftir.“ Lútum höfði í auðmýkt og undirgefni og færum Degi gull, reykelsi og myrru. Krjúpum í lotningu við fótskör meistarans. Vér skulum biðja.

 

Jón GnarrÉg efast samt um að Dagur hafi „brotið blað í íslenskri pólitík“ með því að viðurkenna axarsköft sín og handabakavinnubrögð. Ég man nú ekki betur en að fyrirrennari hans og fyrirmynd, Jón Gnarr, hafi gert fátt annað en að viðurkenna mistök og biðjast afsökunar á þeim, á milli þess sem hann var að gera þau. Þetta var full time job. Ef eitthvað var gert þá voru það mistök og þau voru viðurkennd og beðist afsökunar á þeim. Svona gekk þetta árið um kring. Mistök - þau viðurkennd - beðist afsökunar. Þetta var Dags-skipunin.

 

Gnarrinn var alltaf fyrstur manna til að viðurkenna að hann vissi minna en ekkert um málefni borgarinnar og að hann hefði ekki hugmynd um hvort hann væri að koma eða fara. Er hægt að hugsa sér betri eiginleika sem geta prýtt borgarstjóra?

Vanhæfni er vanmetinn kostur.

 

Hann sagði að það væri ekki til sá hlutur innan borgarkerfisins sem hann hefði minnsta skilning á. Hann má þó eiga að hann viðurkenndi það.

Stjórnmálin voru svo djúpt sokkin á þessum tíma að einu kröfurnar sem fólkið gerði til stjórnmálamanna voru að þeir viðurkenndu að þeir væru froskar sem vissu ekkert í sinn haus.

 

HofsvallagataJón Gnarr var ekkert að reyna að fela það og uppskar miklar vinsældir fyrir vikið. Fólk var ekkert að ætlast til þess að hann gerði eitthvað af viti og breytti gangi himintunglanna heldur bara að hann væri að hirðfíflast í Gleðigöngunni og þrengja götur borgarinnar og búa til hjólreiðarstíga og fuglahús og gefa lóðir til trúarsafnaða og viðurkenna að hann vissi ekki neitt.

 

GnarrMaður sá hann ekki í sjónvarpinu öðruvísi en að hann væri að biðjast afsökunar á einhverju klúðri og játa að hann hefði ekkert vit á þessu eða hinu og hefði ekki sett sig inní málin því hann væri með athyglisbrest og gæti ekki haldið sér vakandi á fundum sökum leiðinda og vissi í raun ekkert hvað hann væri að gera þarna.

 

Svona eiga borgarstjórar að vera. Og þessvegna var hann svona vinsæll og mikils metinn. Hann viðurkenndi nefnilega að hann væri alveg úti að aka í öllum málum og vissi nákvæmlega ekkert í sinn haus. Og þessvegna urðu þeir svona góðir vinir, hann og Dagur. Þeir áttu svo margt sameiginlegt. Enda borgin að stefna í gjaldþrot. 

Sverrir Stormsker Framhald hér á vefsíðu Sverris!


Hræðslubandalag Sjöflokksins útilokar Íslensku þjóðfylkinguna, þótt æ fleiri sjái þverbrestina í innflytjenda­stefnunni

Þetta gefa þeir allir út, foringj­ar bæði stjórnar- og stjórn­ar­and­stöðu­flokka á Alþingi og "Við­reisn" að auki, í frétta­skýr­ingu í nýju DV og þykj­ast ugg­laust snöggt­um skárri fyrir vikið. Allt þetta óforsjála fólk, með Sigurð Inga og Bjarna Ben. í farar­broddi og Katrínu Jakobs, Oddnýju Harðar, Óttar Proppé, Benedikt Jóhannesson (sem er skotspónn sérstakrar aðfinnslu­greinar í Mbl. í dag vegna hugsan­legra innherja­viðskipta) og Smára McCarthy í sínu föruneyti, kann fótum sínum greinilega ekki forráð. Þau ætla ekki að sjá að sér í inn­flytj­enda­málum fyrir kosn­ing­arnar, og þó er þegar farið að kvarnast úr sannfæringu sumra í flokkum þeirra.

Svo er nefnilega mál með vexti, að jafnvel innanríkisráðfrúin, Ólöf Nordal, hefur sýnt merki um, að hún sé farin að læra af reynslunni í þessu efni: "Við þurf­um kannski að herða á regl­un­um, þannig að þeir sem ekki upp­fylla skil­yrði um neyðar­hjálp verði sem fyrst send­ir aft­ur úr landi,“ seg­ir Ólöf Nor­dal inn­an­rík­is­ráðherra skv. þessari frétt í Mbl. í morgun.

Um þetta ritar Ívar Pálsson viðskiptafræðingur, einn af gleggstu mönnum á Moggabloggi:

"Nú rignir yfir Ísland hælisleitendum á röngum forsendum, þar sem t.d. 2/3 hluti þeirra í september var frá Albaníu og Makedóníu. Ekki eru það stríðshrjáð sýrlensk börn. Fullhraustir ungir menn frá þessum og öðrum löndum taka sénsinn á því að koma hingað og nýta sér upplausnarástandið sem skópst fyrir botni Miðjarðarhafs, en á okkar kostnað og með okkar fyrirhöfn." (Ber­um enga ábyrgð á þeim)

Og hann bendir á stóran meinbug á landamæravörzlu okkar: 

Auðvelt er að komast hingað eftir að búið er að lauma sér inn á Schengen-svæðið. Ef eitthvert vit á að vera í kerfinu hér, þá verður að snúa þeim umsvifalaust við sem ekki uppfylla einföld skilyrði eins og það að vera frá stríðshrjáðu landi til þess að umsóknin verði tekin til greina. Ekki á að taka mark á hælisumsókn frá þegnum landa sem eru í lagi, þótt erfitt sé að búa þar. Auðvitað er sósíalisminn ýmsum erfiður, en við getum ekki tekið á þeim mistökum annarra, nógu erfitt er slíkt hér á landi. (Lbr.jvj)

En Íslenska þjóðfylkingin er eini flokkurinn sem vill uppsögn Schengen-samningsins. Höfum þá líka í huga, að hvorki Bretland né Írland eru á Schengen-svæðinu, og hefur það hjálpað þeim að hafa meiri stjórn á innflytjendastraumnum en ella hefði tekizt.

Þá ritar Ívar:

Milljón á mann?

Íslendingar gera sér fæstir grein fyrir því hvað þessi efnahags-ferðalög ungu mannanna kosta okkur. Hver og einn sem fær þessa flugu í höfuðið að sækja um á rokbitna eldfjallaskerinu (til þess gjarnan að koma sér síðan annað) er verulega íþyngjandi fyrir kerfin hér ...

Auk Ólafar Nordal hefur fyrrverandi dómsmálaráðherra, Björn Bjarnason, ritað af viti og hyggindum um þessi mál, m.a. þetta (leturbr. jvj):

Jón Brynjar Birgisson, sviðsstjóri neyðarvarnasrviðs Rauða krossins, segir Rauða krossinn hafa verið viðbúinn auknum fjölda hælisleitenda hér á landi á þessu ári en ekki hafi verið búist við að svo margir kæmu í einu, líkt og hefur verið á síðustu vikum.

Allt ber hér að sama brunni og áður. Á sama tíma og nágrannaþjóðir fagna fækkun hælisleitenda, fjölgar þeim hér. Fjölgunin á einkum rætur að rekja til komu fólks frá Albaníu og Makedóníu sem á engan lagalegan rétt til að fá hér hæli en er í nokkrar vikur, mánuði og jafnvel ár á opinberu framfæri hér á meðan mál þess velkist í kerfinu – nú dragast mál á langinn hjá opinberri kærunefnd og þeim sem framkvæma brottflutning fólksins eftir úrskurð um brottvísun.

Þarna sést, í hvílíkan ólestur ríkisstjórn og Alþingi hafa komið þessum málum. En einnig þetta í sama pistli Björns er harla lærdómsríkt:

"Það er í sjálfu sér frekar nöturlegt að gamalt húsnæði Lögregluskólans skuli notað sem neyðarrými til bráðabirgða fyrir hælisleitendur. Virðist þeirri ráðstöfun tekið sem næsta sjálfsögðum hlut í fréttum í stað þess að leita skýringa á hvers vegna svona er komið í þessum málaflokki þegar unnt er að beita mun öflugri úrræðum en gert er til að draga úr fjölda þeirra sem hingað koma.

Ólöf Nordal innanríkis­ráðherra hefur lýst áhyggjum af ástandinu. Hún glímir hins vegar við sama vanda og ýmsir forverar hennar á stóli dómsmála­ráðherra sem sætt hafa gagnrýni þingmanna, vilji þeir efla varnir á þessu sviði sem öðrum.

Sé því hreyft að huga þurfi að hervörnum Íslands eða vopnum fyrir lögreglumenn reka þeir gjarnan upp ramakvein sem mega ekki heyra minnst á að allt sé gert sem lög leyfa til að stemma stigu víð ólöglegri komu fólks hingað. Hér er áhrifamikill hópur sem vill engar ráðstafanir til að verja eða vernda land og þjóð, allt á að standa opið."

En varnaðarorð hins reynda Björns Bjarnasonar hrína ekkert á frænda hans Bjarna Benediktssyni. Áfram skal fylgt í fullri meðvirkni þeirri innflytjenda­stefnu sem hönnuð var af vinstri­flokkunum á Alþingi, unz fjallið tók jóðsótt og fæddi ... ekki mús, heldur þessi lúseralög, sem fengu nafnið Útlendingalög og opna landið nánast upp á gátt frá 1. janúar næstkomandi, en þar fá hælisleitendur t.d. "rétt" til að farga vegabréfum sínum og eiga samt heimtingu á langtíma-afgreiðslu hér og fínu uppihaldi, jafnvel þeir sem ljúga því til, að þeir séu á barnsaldri þrátt fyrir augljóst útlit um annað. Að vísu mætti þá taka af þeim lífsýni til að ganga úr skugga um aldurinn, og er þá ekki málið farsællega leyst? Ekki aldeilis, því að þá búa þessi Útlendingalög til nýja undankomuleið: að ekki megi neyða neinn til að gefa lífsýni, af því að það brjóti í bága við lög um persónuvernd! Og svo mega hælisleitendur flytja stórfjölskyldur sínar hingað, jafnvel allt að 20 manns hver, til að "sameina fjölskylduna" í nýrri heimsálfu!

En nógu slæmt var ástandið fyrir: Hælisleitendum fjölgar úr 127 árið 2014 í um 700-800 á þessu ári. Ánægjulegt hlýtur það að vera fyrir Unni Brá Konráðs­dóttur (sem sendi tveimur stórum, albönskum fjölskyldum gratís vegabréf án lagaheimildar um síðustu jól), að um 2/3 þeirra eru Albanir og Makedóníumenn og frá síðarnefnda landinu mest albanskt fólk, en þar í landi er meirihlutinn múslimskur.

Engin furða að handarhöggsmaðurinn Salmann fagni þessu og hafi jafnvel, hinn 15. ágúst sl., látið sig hafa það að taka sér stöðu á Austurvelli við hlið Samtak­anna 78 til að fylkja sér um Útlendingalögin, þótt máttar­stólpar trúboðs strang­trú­ar-súnníta á Vestur­löndum, wahhabítarnir í Saudi-Arabíu, kasti samkyn­hneigðum fram af klettum og háhýsum í því pílagríma­landi hins meinta höfuðspámanns.

En það er engan bilbug að finna á forystuliði Sjöflokksins í pólitíska rétttrún­aðinum. Jafn-harðákveðið er það í því og Salmann Tamimi að lýsa Íslensku þjóðfylkinguna óalandi og óferjandi, og samt er hún einfaldlega að tjá hér hógværan þjóðarandann og þó fastan fyrir, þegar á hann er gengið, rétt eins og í Icesave-málinu, þegar þjóðin hafði vit fyrir sínum stjórnmálamönnum.

En þannig talar Sigurður Ingi forsætisráðherra, nýbúinn að finna sér annan og skæðari andstæðing en forvera sinn: "Ákveðin stef í grunnstefnu Íslensku þjóð­fylkingarinnar eru ósamrým­anleg stefnu Framsóknar­flokksins."

Og hin siðprúða Oddný Harðardóttir vill ekki að minnsti grunur falli á hana um husanlegt makk við þennan flokk: "Ég get algjörlega útilokað samstarf við hann, algjörlega [gott að tvítaka þetta, aldrei er of varlega farið!]. Við í Sam­fylkingunni munum ekki starfa með Íslensku þjóðfylkingunni, aldrei. Það er alveg á hreinu." (Feitletr. jvj.)

Þá dregur enn einn formaður, Óttarr Proppé, ekki af sér hér í innihalds­lausum stórmælum: "Þeir sem standa fyrir rasisma og kynþáttafordóma, flokkar sem kynda undir fordómum, sundrung og hræðslupólitík, þeir koma ekki til greina sem samstarfsflokkar Bjartrar framtíðar, hvort sem það er Íslenska þjóð­fylk­ingin, sem sannarlega stendur fyrir þetta allt, eða aðrir." --Hann hefði ekki getað staðið sig laklegar í rökstuðningi þessi!

Og IPA-konan Katrín Jakobsdóttir, sem útilokaði svo sannarlega ekki samstarf við Evrópusambandið (sjá nýútkomna Villiketti Jóns Torfasonar og Atla Gísla­sonar), hún segir hér í sínu hvítþvegna sakleysi um samstarf við Íslensku þjóðfylkinguna: "Ég sé það ekki fyrir mér. Stefnumál flokkanna virðast mér algjör­lega ósam­rýmanleg hvað varðar málefni útlendinga. Ég held ég geti sagt það hreint og beint að ég útiloka samstarf við þennan flokk."

Ekki kannski furða þegar hún burðast með annað eins og þetta í bakpokanum frá stefnumótun VG um alþjóðamál nú fyrir kosningarnar (leturbr.jvj):

Tökum á móti fleiri flóttamönnum
Sífellt fleiri eru á flótta í heiminum undan stríðsátökum og afleiðingum loftslagsbreytinga. Ísland þarf að taka þátt í því að axla ábyrgð í þessum efnum. Þess vegna eigum við að taka á móti umtalsvert fleiri flótta­mönnum, að lágmarki 500 á ári. Jafna þarf aðstæður hælisleitenda og svokallaðra kvótaflóttamanna og tryggja fullnægjandi framkvæmd nýrra útlendingalaga með fjármagni og mannafla.

Það er eins gott að kjósendur VG hingað til viti af þessari ofurróttækni flokksins!

Og þá er það Smári McCarthy, meint forsætisráðherraefni Pírata að sögn Birgittu, þessi sem "sagði í myndbandi árið 2010 að hann vilji sjá atvinnuleysi fara í 40-50% sem yrði frábært" (Viðskiptablaðið), hann hlýtur jú að hafa einhverja lífsspeki að færa okkur, og hér er hún: að "hann hafi kosið að leiða ekkert hugann að Íslensku þjóðfylkingunni," og bætir við: "Íslenska þjóð­fylk­ingin stendur fyrir málefni sem eru eiginlega eins langt frá málefna­stöðu Pírata og hægt er að hugsa sér." --Já, bezt að hann haldi áfram að láta sig dreyma um atvinnuleysið og sín "borgaralaun" fyrir að gera ekki neitt!

Benedikt Jóhannesson, sá sem var í fréttum í morgun, formaður ESB-fanklúbbsins Viðreisnar, svaraði spurningunni um hugsanlegt samstarf við ÍÞ með eindregnum hætti: "Nei."

Og þá er það sá síðasti í hópi sjömenninganna, Bjarni Benediktsson, sem tjáir sig um Íslensku þjóðfylkinguna: hann taldi Sjálfstæðisflokkinn og ÍÞ "eiga litla samleið":

"Ég ætla ekki að segja annað en að ég er mjög ósammála flestu í stefnu Íslensku þjóðfylkingarinnar" [t.d. örugglega um það að gera fiskveiðar frjálsar og margfalda strandveiðar, aths. jvj.], "en tjái mig að öðru leyti ekki um það hvað ég geri ef einhverjar aðstæður koma upp að loknum kosningum. Þannig staða er uppi í stjórnmálum í dag að það getur orðið snúið og flókið verkefni að mynda ríkisstjórn. Þess vegna ætla ég ekkert að tjá mig um það hvernig við munum vinna úr niðurstöðum kosninganna. Það verður bara verkefni þess tíma. Það er augljóst að þeir flokkar sem eru lengst frá okkur í stefnumálum, og ég lít á Þjóðfylkinguna í þeim hópi, það eru minnstar líkur á því að maður nái saman við þá aðila. Mér finnst að á sumum sviðum séu þeir með algjörlega óásættanlega nálgun," sagði Bjarni í þessu DV-viðtali án áþreifanlegra raka!

Samflokksmaður hans, a.m.k. til skamms tíma, Halldór Jónsson verk­fræð­ingur, ritar hins vegar í grein á Moggabloggi sínu í kvöld: Þjóð­fylk­ingin, og takið nú eftir nýjum og hressi­legum andblæ -- reyndar gustar af honum:

"Þjóðfylkingin er ekki rasistaflokkur heldur þjóðernis­sinnaflokkur sem vill ekki óheftan innflutning múslíma til landisins. Þetta get ég skrifað undir.

Þjóðfylkingin vill ganga úr Schengen og verja landamæri ríkisins. Það vil ég líka.

Þjóðfylkingin vill nota þá peninga sem nú fara í hælisleitendur til aðstoðar í heimalöndum þeirra.  Þeir segja féð rýrna hérlendis í allsskyns óþarfa kostnaði. Ég er sammála þessu.

Þjóðfylkingin vill draga dám af reynslu Norður­landanna af inn­flutn­ingi múslíma. Það vil ég líka.

Þjóðfylkingin vill beita 48 tíma reglunni á hælis­leit­endur eins og Norðmenn gera. Það vil ég líka.

Þjóðfylkingin styður aðild Íslands að SÞ, NATO, EFTA og norrænu sam­starfi. Það geri ég líka.

Þjóðfylkingin vill endurskoðun á EES með tvíhliða viðskipta­samning við ESB í huga, sbr. Sviss. EES hentar ekki íslenskum hagsmunum. Þetta samþykki ég heilshugar.

Þjóðfylkingin hafnar alfarið aðild Íslands að ESB og TISA af pólitískum ástæðum. Það geri ég líka.

Þjóðfylkingin vill stórefla löggæslu, landhelgis- og tollgæslu og auka þátttöku Íslands í eigin vörnum. Varðskipaflotinn verði stórefldur og nýjar þyrlur keyptar fyrir gæsluna og sótt verði um styrk til þess til mannvirkja­sjóðs NATÓ. Þátttaka Íslands í vörnum landsins verði aukin, meðal annars með endurreisn Varnarmálastofnunar. Þessu er ég sammála.

Þjóðfylkingin er alfarið á móti að moskur verði reistar á Íslandi eins og þegar er gert í fjölmörgum ríkjum, bann verði lagt við búrkum, umskurði kvenna af trúarlegum ástæðum og skólum íslamista á Íslandi. Þessu fylgi ég af sannfæringu.

Þjóðfylkingin vill að núverandi staðsetning innlandsflugvallar verði til framtíðar. Þessu fylgi ég af hita. Vil fá beint millilandaflug líka frá Reykjavíkurflugvelli.

Þjóðfylkingin vill að Landsvirkjun verði ætíð að fullu í eigu þjóðarinnar og ekki verði lagður rafmagns-sæstrengur úr landi. Sumu af þessu er ég sammála.

Þjóðfylkingin hafnar hugmyndinni um fjölmenningu á Íslandi en styður öflugar aðgerðir til aðlögunar þeirra sem setjast hér. Þessu er ég mjög harðfylgjandi sammála.

Af hverju get ég ekki fengið neinu þessu framgengt með því að kjósa Sjálfstæðisflokkinn? Þar verð ég að horfa á þær Unni Brá og Áslaugu Örnu, uppáhaldsframbjóðanda formannsins, dansa stífidans á Landsfundi fyrir óheftum innflutningi múslíma undir stjórn formanns kjördæmisráðs í SV og velvilja formanns og þola bælingu umræðna um málefni flóttamanna.

Á ég að styðja þetta?

Af hverju fæ ég ekki einu sinni að ræða þessi innflytjendamál á vettvangi flokksins míns? Þar eru reyndustu stjórnmálamennirnir sem ég hef trú á og vil fylgja. En af hverju hunsa þeir mig og aðra svona gersamlega? Erum við svona lítið seglskip sem ekki getur pípt, að þeir geti látið sem við séum ekki til? 

Hvað er Sjálfstæðisflokkurinn að reyna að gera mér?

Það er eðlilegt að maðurinn spyrji! -- sá reynslumikli vitmaður. Og einnig hér sjáum við brestina í meðvirku innflytjendastefnunni, þeirri sem Bjarna og ráðandi félögum hans í flokknum þókknaðist að taka upp til þægðar vinstri flokkunum og ríkinu í ríkinu: Fréttastofu Rúv, í stað þess að læra af mistökum hinna Norðurlandaþjóðanna, sem eru óðara að snúa bakinu við þessari afleitu og dýrkeyptu stefnu.

Jón Valur Jensson.


Smá-krydd í pólitísku tilveruna

Hér er frábær saga af Facebók Snjáfríðar Árnadóttur, aðeins til að létta okkur geðið, en öllu gamni fylgir nokkur alvara:

Ég heyrði sögu um konu eina sem var í rauðum loftbelg og það rann upp fyrir henni að hún hafði villst af leið.
Hún lækkaði flugið og sá mann einn á jörðu niðri. Hún lækkaði hæðina enn frekar og öskraði á manninn:
"Afsakið, en getur þú hjálpað mér"? "Ég átti stefnumót við vinkonu mína fyrir klukkutíma, en ég veit ekki hvar ég er stödd!" ... ... ...
Maðurinn svaraði: "Þú ert staðsett í rauðum loftbelg í ca. 30 feta hæð yfir jörðu á 55º41´47” norðlægðri breiddargráðu og 10º12´47” vestlægðri gráðu".
"Þú hlýtur að vera tæknimaður," sagði konan.
"Já það er ég," svaraði maðurinn, "en hvernig vissir þú það"?
"Tja," sagði konan, "allt sem þú hefur sagt, er tæknilega rétt, en ég hef ekki hugmynd um það hvernig ég á að nota upplýsingarnar".
"Staðreyndin er, að ég veit enn ekki hvar ég er og það eina sem ég hef fengið út úr okkar samtali er að mér hefur seinkað enn frekar".
Maðurinn á jörðinni svaraði um hæl: "Þú hlýtur að vera Samfylkingarkona".
"Það er ég," svaraði konan, "en hvernig vissir þú það"?
"Það er svosem einfalt. Þú veist ekki hvar þú ert stödd, né hvert þú stefnir".
"Þú kemst ferðar þinnar á loftinu einu. Þú ert búin að gefa loforð sem þú ert ekki fær um að efna og þú ætlast til þess að fólk fyrir neðan þig leysi þitt vandamál".
"Staðreyndin er að þú ert í sömu sporum og þú varst áður en þú hittir mig, en allt í einu er það mér að kenna"!


Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband